Masy do wykonywania hydroizolacji stosuje się najczęściej przy zabezpieczaniu fundamentów i ścian piwnicznych. Wiele z nich przeznaczonych jest także do uszczelniania bitumicznych pokryć dachowych. Używane są również do wykonywania izolacji przeciwwilgociowej na tarasach i balkonach. Niektóre z nich znajdują też zastosowanie przy wykonywaniu izolacji w łazienkach i innych pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności. Wieloma z nich można kleić arkusze pap i mocować płyty polistyrenowe.
Zalecana ilość warstw
Na opakowaniach mas izolacyjnych zawsze podane jest, ile warstw trzeba ułożyć. Do izolacji przeciwwilgociowych zazwyczaj wystarczy jedna warstwa masy. Ewentualnie, przed izolowaniem trzeba podłoże pomalować roztworem gruntującym. Te masy, które nadają się do wykonywania izolacji przeciwwodnych zazwyczaj trzeba nanosić kilkukrotnie, by utworzyły 2-4 warstwy szczelnej powłoki. Istotna jest też informacja, po jakim czasie można nanosić następną warstwę. Może to być kilka godzin, ale dla niektórych produktów odstęp czasowy między nakładaniem kolejnych warstw dochodzi nawet do kilku dni.
Uwaga na styropian
Większość mas bitumicznych zawiera rozpuszczalniki. Te zaś powodują rozpuszczanie styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego. Trzeba o tym pamiętać zwłaszcza w trakcie izolowania fundamentów. Wówczas to często mocuje się płyty styropianowe do pokrytej masą ściany fundamentowej. Jeśli w masie są rozpuszczalniki, styropian ulegnie zniszczeniu. Sprzedawane są masy, które nie zawierają rozpuszczalników. Takie są bezpieczne dla styropianu i co więcej, można nimi nawet przyklejać płyty styropianowe do ścian.
Gruntowanie
Wielu producentów zaleca, by przed nałożeniem masy powierzchnia została zagruntowana odpowiednim środkiem. Grunt ma na celu wyrównanie chłonności podłoża, co w rezultacie poprawia równomierną przyczepność masy w każdym miejscu ściany lub innej powierzchni.
Lepiki asfaltowe
Lepiki to mieszanka asfaltów, wypełniaczy i substancji uplastyczniających. Są to gęste lub półpłynne masy nanoszone na zimno. Używa się ich do wykonywania pionowych izolacji przeciwwilgociowych. Stosowane są również do sklejania papy i wypełniania nieszczelności w powłokach izolacyjnych. Używając lepików, prace izolacyjne prowadzi się przy temperaturze od +5 do +40°C. Niektóre lepiki mają w swoim składzie włókna celulozowe. Dzięki nim powłoka izolująca jest zdecydowanie mocniejsza, niż w przypadku stosowania lepików zwykłych. Takie lepiki mogą być stosowane nawet w temperaturze ujemnej.
Oprócz lepików nanoszonych na zimno, istnieją lepiki które przed nakładaniem trzeba podgrzać do odpowiedniej temperatury. Są to tak zwane lepiki nanoszone na gorąco. Jednak masy takie wychodzą powoli z użycia.
Masy asfaltowe
Stosuje się je głównie do konserwacji i napraw bitumicznych pokryć dachowych, a zwłaszcza uszkodzeń papy. Można z nich wykonywać także samodzielne, bezspoinowe pokrycia bitumiczne. Zawierają rozpuszczalniki organiczne, więc nie powinny mieć styczności ze styropianem i polistyrenem ekstrudowanym.
Dwuskładnikowe masy bitumiczne
Uzyskuje się z nich grubowarstwową powłokę, o dużej elastyczności. Nadają się do wykonywania izolacji przeciwwilgociowych i przeciwwodnych. Stosuje się je na wszystkie materiały mineralne. Polecane są do izolacji pionowych i poziomych. Nie niszczą styropianu, więc mogą być używane do mocowania płyt styropianowych do fundamentów. Nakłada się je pacą lub poprzez natryskiwanie, zarówno na suche, jak i wilgotne powierzchnie. Jedna warstwa takiej masy tworzy izolację przeciwwilgociową. Dwie, trzy warstwy tworzą izolację przeciwwodną. W przypadku izolowania fundamentów, można je zasypywać już po 24 godzinach. Stosuje się je w temperaturze od +1 do +35°C.
Masy asfaltowo-żywiczne
Są to półpłynne masy o doskonałych właściwościach klejących. Wykonuje się z nich izolacje przeciwwilgociowe, a po nałożeniu 3-4 warstw – także cięższe izolacje przeciwwodne. Służą również do sklejania papy i konserwacji bitumicznych pokryć dachowych. Nie są polecane do wykonywania izolacji wewnątrz domu. Mają niszczące działanie na styropian i polistyren ekstrudowany. Dobrze za to wnikają w porowatą strukturę podłoża. Nanosi się je pędzlem lub szczotka dekarską.
Masy asfaltowo-kauczukowe
Po nałożeniu tworzą elastyczną, gumowatą powłokę. Nadają się do wykonywania pionowych i poziomych izolacji przeciwwilgociowych oraz przeciwwodnych. Stosuje się je wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń. Niektóre zawierają, a niektóre nie zawierają rozpuszczalników organicznych (dyspersyjne masy bitumiczno-kauczukowe). Zawsze więc trzeba to sprawdzić, gdy powłoka ma się stykać ze styropianem lub polistyrenem ekstrudowanym. Stosuje się je w temperaturze od +5 do +30°C. Niektóre wzbogacone są włóknami zbrojącymi, dzięki którym można je nanosić na lekko wilgotne podłoża. Do niektórych dodawana jest również glina bentonitowa. Sprzedawane są tez masy asfaltowo-kauczukowe, które można nakładać przy każdej temperaturze.
Masy asfaltowo-polimerowe
Maja konsystencję gęstej pasty. Polecane są do robienia pionowych i poziomych izolacji przeciwwilgociowych, rzadziejprzeciwwodnych. Stosuje się je w temperaturze od +5 do +25°C. Niektóre z takich mas są trwale plastyczne. Można je nanosić na lekko wilgotne powierzchnie. Ponieważ tworzą trwale elastyczną powłokę, można je nanosić na podłoża narażone na skurcze i powstawanie w ich wyniku rys oraz pęknięć. Masy asfaltowo-polimerowe nie niszczą styropianu i polistyrenu ekstrudowanego.
Masy asfaltowo-aluminiowe
Są to płynne masy, mające w swoim składzie pigment aluminiowy, który w trakcie wysychania powłoki izolacyjnej zabarwia jej powierzchnię na kolor srebrny. Używa się ich do renowacji bitumicznych pokryć dachowych. Wyjątkiem są tu pokrycia smołowe i smołopochodne. Błyszcząca powierzchnia odbija promienie słoneczne, dzięki czemu dach nagrzewa się w mniejszym stopniu. Znakomicie się nadają do zabezpieczania pokryć z eternitu, przed pyleniem (w pyle takim są szkodliwe dla zdrowia włókna azbestowe). Uszczelnia się nimi również dachowe obróbki blacharskie. Mas tych nie stosuje się wewnątrz pomieszczeń, ponieważ zawierają substancje szkodliwe dla zdrowia.
Roztwory asfaltowe
Stosuje się je do gruntowania powierzchni murowych, przed nałożeniem właściwej warstwy hydroizolacyjnej. Roztwory wykorzystuje się także do klejenia arkuszy papy i konserwacji skorodowanych powierzchni betonowych. Niektóre z nich nadają się do wykonywania lekkich izolacji przeciwwilgociowych. Roztwory polecane są także do antykorozyjnego zabezpieczania konstrukcji metalowych. Są to preparaty rozpuszczalnikowe. Nie należy ich używać do przyklejania styropianu i polistyrenu ekstrudowanego, gdyż materiały te mogłyby się wówczas rozpuścić. Roztwory asfaltowe to substancje łatwopalne.
Emulsje asfaltowe
Są to zawiesiny cząstek asfaltu w wodzie. Woda stanowi nawet 50% ich objętości. Przeważnie stosuje się je jako środek gruntujący pod inne materiały izolacyjne. Producenci oferują:
- emulsje anionowe – charakteryzują się dość długim czasem wiązania – około 6 godzin. Można ich używać nie tylko do wykonywania uszczelnień i gruntowania podłoża pod materiał izolacyjny, ale również do mocowania płyt styropianowych. Ich stosowanie na zewnątrz budynku wymaga dobrej pogody, choć mogą być nanoszone na wilgotne podłoża. Są paroprzepuszczalne oraz bezwonne. Niektóre z nich mogą być dodatkowo używane do mocowania płytek ceramicznych i kamiennych. Powinno się je nakładać w temperaturze dodatniej, najlepiej powyżej +10°C;
- emulsje kationowe – wiążą znacznie szybciej i są odporne na niską temperaturę.
Obok emulsji asfaltowych sprzedawane są także emulsje lateksowe. Mają długi czas wiązania.
Są odporne na chemikalia. Można ich używać do klejenia styropianu. Nadają się do stosowania wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń. Stosuje się je także do konserwacji pokryć dachowych. Nanoszone powinny być na suche, ewentualnie lekko zawilgocone podłoża, przy temperaturze przekraczającej + 5°C. Emulsje lateksowe należy nakładać jako kilka cienkich warstw (maksymalnie 1,5 mm). Nie powinno się nanosić jednej, ale za to grubszej warstwy.
Płynne folie
Nazywane są również mastykami. Są to wodne dyspersje tworzyw sztucznych (spoiwo polimerowe, wypełniacze i środki modyfikujące). Stosuje się je głównie do wykonywania zabezpieczenia przeciwwodnego pod okładziny ceramiczne. Przeznaczone są do wykonywania izolacji pionowych i poziomych. Niektóre mogą być przeznaczone wyłącznie do stosowania wewnątrz pomieszczeń, a inne dopuszczone są do użytku również na zewnątrz domu. Izoluje się nimi ściany i podłogi łazienek, tarasy i balkony, tuż przed położeniem glazury lub terakoty. Można je nanosić zarówno na suche, jak i wilgotne powierzchnie. Dodatkową ich zaletą jest również to, że wypełniają niewielkie nierówności, pęknięcia i rysy na podłożu.
Mają konsystencję pasty, są więc od razu po kupieniu gotowe do stosowania. Nie zawierają rozpuszczalników. Tworzą elastyczną powłokę odporną na chemikalia. Wytrzymuje ona temperaturę od-30 do +200°C. Nakłada się je za pomocą packi lub pędzla, a nawet metodami natryskowymi. Warstwę folii można dodatkowo wzmocnić wtapiając w nią siatkę z włókna szklanego lub zwykłą folię polietylenową.
W sprzedaży są też dwuskładnikowe płynne folie. One mogą być wykorzystywane do izolacji tarasów i balkonów, a nawet zbiorników wodnych. Nie ma przeciwwskazań do stosowania ich wewnątrz pomieszczeń. Powstrzymują też korozję betonu. Odznaczają się dużą odpornością na chemikalia i promienie UV.
Masy poliuretanowe
Są to dwuskładnikowe masy na bazie żywic poliuretanowych. Mają konsystencję półpłynną. Stosuje się je wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń, jako przeciwwilgociowe oraz przeciwwodne izolacje poziome. Polecane są szczególnie do izolowania basenów, tarasów i balkonów. Tworzone z nich powłoki są elastyczne i odporne na chemikalia (kwasy, zasady, roztwory chloru, soli i wapna). Oprócz tego, że izolują wypełniają też niewielkie zarysowania powierzchni. Nie nadają się jednak do wypełniania głębszych nierówności lub ubytków w podłożu.
Kilka zasad prawidłowego uszczelniania
- zawsze trzeba nanosić tyle warstw masy ile zaleca producent;
- nie wolno nakładać kolejnej warstwy zanim minie czas wiązania pierwszej. Czas ten zawsze jest podany na opakowaniu;
- gdy izolowane są ściany fundamentowe, należy przestrzegać podanego przez producenta czasu, po jakim mogą one zostać zasypane ziemią;
- nie należy nanosić mas metodami natryskowymi, jeśli nie jest to wyraźnie wskazane przez producenta;
- większe ubytki i nierówności podłoża trzeba wypełnić wodoszczelną masa szpachlową lub wstępnie otynkować (wykonać tak zwaną rapówkę);
- masy zawierające rozpuszczalniki nie powinny być nanoszone na powierzchnie pokryte wcześniej smołą lub substancjami smołopochodnymi. Masa na takim podłożu nie wiąże;
- masy zawierające rozpuszczalniki nie powinny stykać się ze styropianem, bo ulegnie on zniszczeniu;
- nie wolno stosować mas gruntujących, jako właściwej, samodzielnej powłoki izolacyjnej;
- masy mineralne zawierające rozpuszczalniki nie powinny być stosowane wewnątrz pomieszczeń;
- mas nie powinno się nanosić na ściany, na których widoczne są tak zwane wysolenia (białe skupiska wapna wypłukiwanego z niektórych materiałów pochodzenia mineralnego);
- przy izolowaniu fundamentów, trzeba odczekać aż masa całkowicie zwiąże i dopiero wówczas wypełniać ziemią wykop. Najlepiej jednak, by powłoka izolacyjna została osłonięta membraną kubełkową lub polistyrenem.
