Izolacja łazienki - jak ją prawidłowo wykonać

W każdym pomieszczeniu, w którym używane są duże ilości wody, istnieje ryzyko zawilgocenia. Pleśń na ścianach i posadzkach wpływa nie tylko na estetykę, lecz przede wszystkim może stanowić zagrożenie dla zdrowia. W szczególności dotyczy to łazienki, gdzie w wyniku nieszczelności wanny, kabiny prysznicowej, czy umywalki może dojść do zawilgocenia ścian i stropów.

Uniknięcie takiego scenariusza nie jest trudne – wystarczy zadbać o właściwą hydroizolację. Wykonanie poprawnej hydroizolacji nie tylko zabezpieczy łazienkę przed zawilgoceniem. Ma też znaczenie w przypadku zalania – warstwa izolacyjna ochroni sąsiadów mieszkających piętro niżej, a nam oszczędzi kosztów odszkodowania.

Praktycznie w całej łazience istnieją tzw. strefy mokre, czyli miejsca bezpośrednio narażone na działanie wody, które powinny być w szczególności chronione szczelną izolacją przeciwwilgociową. Największą strefą mokrą w łazience jest cała powierzchnia podłogi (również znajdująca się pod wanną, czy przy drzwiach) wraz z wszystkimi ścianami do wysokości około dziesięciu centymetrów.

W przypadku wanny, bądź kabiny prysznicowej strefy mokre występują na całej długości oraz wysokości ściany i sięgają do pół metra od krawędzi urządzeń sanitarnych. W obrębie umywalki na bezpośrednie działanie wody narażone są powierzchnie w promieniu pół metra.

Pozostała część łazienki to strefa wilgotna, która wskutek normalnego użytkowania może być zagrożona wystąpieniem pleśni, dlatego hydroizolację warto wykonać w całej łazience, a nie wyłącznie w strefach mokrych, w których jest ona obowiązkowa.

Jeszcze kilkanaście lat temu do hydroizolacji ścian i stropów stosowano różnorodne papy, sprawiające trudności z układaniem nawet specjalistom. Obecnie szeroko dostępne są  specjalistyczne preparaty, łatwe w zastosowaniu i zapewniające właściwy poziom ochrony murów przed wilgocią.

• Płynna folia – to preparat wykonany na bazie syntetycznych żywic. Zapewnia dobrą ochronę, a jednocześnie jest bardzo łatwy w użyciu. Wystarczy wymieszać zawartość opakowania i dwukrotnie pomalować zabezpieczaną powierzchnię. Pierwsza warstwa może zostać pomalowana w dowolny sposób, druga musi być do niej prostopadła, dzięki czemu zwiększa się skuteczności folii i wzmacnia zabezpieczenie wszelkich newralgicznych punktów, jak wpusty, narożniki oraz przejścia rur.
  Folia jest uniwersalna - można ją stosować zarówno w przypadku powierzchni betonowych, jak i wszelkich wylewek oraz tynków cementowych, cementowo-wapiennych, czy płyt gipsowo-kartonowych.  Stosunkowo krótki czas schnięcia (od godziny do dziewięciu) powoduje, iż bardzo szybko można przystąpić do wykańczania łazienki.
• Masy uszczelniające – to zaprawy cementowe z dodatkiem żywic syntetycznych. Są alternatywą dla płynnej folii. Mają zdecydowanie większą od niej gęstość. Preparaty tego typu można stosować na wszelkie powierzchnie mineralne. Są również odmiany do stosowania  na okładziny z płytek, bądź naturalnego kamienia – sprawdzają się w przypadku układania nowych okładzin bez skuwania starych.
  Masy uszczelniające (podobnie jak płynną folię) należy układać krzyżowo w dwóch warstwach, co zapewnia maksymalną ochronę przed wilgocią. W porównaniu z folią masa uszczelniająca bardzo szybko schnie, dzięki czemu już po 30 min. można układać płytki.
  UWAGA: Mas uszczelniających lepiej nie stosować, gdy w łazience jest ogrzewanie podłogowe. Większość preparatów pod wpływem ciepła podłogi traci właściwości izolacyjne.
• Zaprawy hydroizolacyjne na bazie cementu – są skutecznym materiałem uszczelniającym, stosowanym nie tylko do izolacji łazienki. Cementowe mieszanki rozrobione wodą z dodatkiem płynu dyspersyjnego zapewniają dobrą ochronę przed wilgocią, a ponadto mogą mieć różne właściwości (elastyczność, mrozoodporność). Dzięki temu nadają się także na tarasy, balkony, czy do zabezpieczania fundamentów.
  Ich uniwersalność dotyczy także podłoży – mogą być stosowane zarówno na tynkach wapiennych, wapienno-cementowych, jak i gazobetonie, czy betonie.  Podobnie jak w przypadku masy uszczelniającej oraz płynnej folii zaprawa hydroizolacyjna musi być układana krzyżowo, w dwóch warstwach.

Przed przystąpieniem do układania warstwy hydroizolacji  należy odpowiednio przygotować podłoże. Podstawą jest usunięcie wszystkich mokrych i tłustych plam, kurzu, pozostałości po remoncie, a także – jeśli to konieczne – skucie nietrzymających się ścian tynków.

W dalszej kolejności istotne jest wyrównanie większych dziur masami epoksydowymi lub zaprawą cementową. Przed nałożeniem warstwy hydroizolacyjnej należy także zadbać, by podłoże było suche. Kładzenie materiałów hydroizolacyjnych na wilgotnych ścianach jest błędem w sztuce budowlanej.

Równie istotne znaczenie ma odpowiednia temperatura panująca w łazience. Powinna mieścić się w przedziale od +5 do +25ºC. Zbyt wysoka, bądź za niska temperatura otoczenia może spowodować zmianę fizycznych i chemicznych właściwości mas izolacyjnych oraz utratę ich specyficznych właściwości.

Przed nakładaniem warstwy izolacyjnej zalecane jest zagruntowanie podłoża. W szczególności  dotyczy to podłoży silnie nasiąkliwych, które łatwo chłoną wodę. Należą do nich między innymi: stare podłoża betonowe, gazobeton, tynki wapienne i wapienno-cementowe, a w przypadku ścian także cegła silikatowa oraz ceramiczna.  

Warstwę hydroizolacyjną nakłada się zgodnie z zaleceniami producenta danego preparatu. Ważne jest, żeby zastosować dwie warstwy, nałożone krzyżowo jedna na drugą.
Aby izolacja spełniała swoją rolę, przez trzy dni od położenia trzeba ją chronić przed bezpośrednim oddziaływaniem wody. Po wyschnięciu można kłaść na niej wszystkie rodzaje zapraw klejowych do płytek ceramicznych.

Pamiętajmy również, że prawidłowo wykonana warstwa hydroizolacji w łazience to jedynie podstawa dla późniejszego utrzymania tego pomieszczenia w dobrym stanie. Równie istotne znaczenie ma fachowe wykonawstwo wszelkich prac wykończeniowych – odpowiednie układanie płytek wraz z optymalną ilością fugi, dokładność łączeń itp. Podczas codziennej eksploatacji łazienki, za jej wilgotność i komfortowe używanie odpowiada przede wszystkim sprawnie działający system wentylacyjny.