Hydroizolacja balkonów i tarasów - przewodnik wykonawstwa

Aby sprawnie i skutecznie zabezpieczyć tego typu powierzchnie SOPREMA posiada różnego rodzaju systemy izolacji płynnych (poliuretanowych) jak: ALSAN 200 BALCONS, ALSAN 400 czy ALSAN 500. W tym odcinku skoncentrujemy się na zewnętrznej hydroizolacji podpłytkowej, czyli systemie ALSAN 400 lub ALSAN 410 (do tzw. pomieszczeń zamkniętych jak: sauny, łaźnie, prysznice, itp.).

Dlaczego hydroizolacja pod gres?

Gres jest rozwiązaniem dobrym, jednak ze względu na dużą sztywność materiału ma ograniczone możliwości przenoszenia naprężeń wynikających ze zwykłej pracy budynku. Co prawda miejsca szczególnie narażone na naprężenia – naroża, dylatacje, pas nadrynnowy, itp. – wykonuje się z uszczelniaczy poliuretanowych (lub powinno się to robić), jednak w codziennym użytkowaniu fugi mają tendencję pękania i kruszenia się, co umożliwia przenikanie wody, a w efekcie może się to sprowadzać do odspajania się płytek i przecieków. Poniżej zdjęcia przykładowych uszkodzeń spowodowanych penetracją wody pod gres. Koszty takich napraw mogą wielokrotnie przekraczać koszt hydroizolacji.

Zastosowanie dodatkowej bezspoinowej hydroizolacji poliuretanowej gwarantuje szczelność i brak uszkodzeń płyty balkonowej na całej powierzchni mimo nastąpienia ewentualnych przecieków na warstwie wierzchniej. Bardzo duża elastyczność żywicy – 400% rozciągliwości – pozwala na zachowanie szczelność w każdych warunkach atmosferycznych, także w niskich (brak pęknięć przy - 36° C) jak i w wysokich temperaturach.

Poszczególne etapy wykonawcze nie są skomplikowane i nie wymagają specjalistycznego sprzętu. Aby przygotować taras podzielimy go na kilka etapów, w których opiszemy co jest potrzebne do jego wykonania.

Etap I – przygotowanie podłoża

System może być zastosowany na obiekcie nowopowstałym jak przy renowacji. Zaczniemy od przygotowania podłoża przy renowacji, ponieważ na obiekcie nowopowstałym podłoże nie wymaga szczególnych przygotowań, poza wysezonwaniem i zdylatowaniem wylewki spadkowej (szlichty cementowej). Aby  ułatwić orientację i opis prac w poszczególnych etapach przyjmujemy, że wylewka i warstwy poniżej nie wymagają wymiany oraz mamy następujący układ warstw:

• płyta balkonowa
• paroizolacja
• termoizolacja
• warstwa poślizgowa z folii PE
• betonowa wylewka spadkowa
• gres

Potrzebne narzędzia: młotek, przecinak, szlifierka, szpachelka,  papier ścierny, szczotka druciana, rozpuszczalnik do odtłuszczenia.

1. Zrywamy stare płytki w taki sposób, aby nie uszkodzić wylewki betonowej. W praktyce nie zawsze to się może udać, więc w późniejszym etapie opiszemy ewentualne naprawy.

2. Wszelkie pozostałe nierówności wystające ponad ogólny poziom wylewki betonowej usuwamy przecinakiem, szlifierką czy szpachelką. Rodzaj użytego narzędzia zależy przede wszystkim od stopnia przyczepności do betonowej powierzchni.

3. Powstałe uszkodzenia (ubytki) itp. naprawiamy przy pomocy żywicy epoksydowej. Mieszamy żywicę epoksydową EP 120 z piaskiem kwarcowym, aby uzyskać konsystencję zaprawy cementowej, a następnie uzupełniamy ubytki przy pomocy szpachelki. W przypadku hydroizolacji podpłytowych można pominąć naprawę małych ubytków (nie mówimy o pęknięciach), ponieważ poziom będzie balkonu ostatecznie będzie „łapany” na gresie.

4. Następnie wykonujemy dylatację przy pomocy szlifierki. Jeżeli dylatacje już istnieją należy je wyczyścić usuwając wszelką luźną frakcję z jej wnętrza. Rozmieszczenie dylatacji i głębokość nacięcia będzie zamienna i zależna od powierzchni balkonu, grubości wylewki oraz umiejscowienia okien, ścianek czy innych elementów konstrukcyjnych. Natomiast głębokość dylatacji powinna być, na co najmniej 2/3 grubości wylewki betonowej, co umożliwi nam kontrolę pracy płyty balkonowej.

5. Na powierzchniach w czasie renowacji, gdzie nie były wykonane żadne dylatacje, z dużym prawdopodobieństwem wylewka sama się zdylatowała. Dlatego, w takim przypadku warto skontaktować się z jakimś fachowcem, jeżeli sami nie mam takiej wiedzy, jak wykonać dylatacje w takiej sytuacji. Pęknięcia mogą wymagać wklejenia dodatkowych wzmocnień VOILE DE RENFORT.

Etap II – gruntowanie

Potrzebne narzędzia: pędzle o różnej szerokości, wałki welurowe, szpachelki o różnej szerokości, nóż do tapet, nożyczki, plastikowa kuweta na żywice, duży śrubokręt, czysta bawełniana szmata, rozpuszczalnik do odtłuszczenia, wiertarka z mieszadłem do żywicy,

1. Odpowiednio przygotowane i suche (wilgotność ok. 6%) podłoże należy zagruntować poliuretanowym preparatem gruntującym H80. Zużycie gruntu przewidziane jest na poziomie ok. 250 g/m². Jednak w przypadku wylewki wystawionej na długie działanie warunków atmosferycznych czy o niskiej jakości, zużycie gruntu może wzrosnąć kilkukrotnie. Jest nieopłacalnym wielokrotne gruntowanie i co więcej nie daje pewności czy preparat gruntujący przy 3, 4 gruntowaniu dalej nie będzie absorbowany przez wylewkę. Po zagruntowaniu i stwierdzeniu wsiąkania gruntu w podłoże – brak jednolicie błyszczącej powierzchni i widoczne pory w betonie – zaleca się wykonanie gruntowania przy pomocy gruntu epoksydowego EP 120 zmieszanego z piaskiem kwarcowym o frakcji 0,8 ÷ 1,0 mm. Dzięki temu również wyrównujemy i wzmacniamy starą wylewkę. Na taką powierzchnie, od razu po wyschnięciu (tego samego dnia już bez gruntowania H80), wklejamy taśmy wzmacniające VOILE DE RENFORT oraz nakładamy pierwszą warstwę żywicy ALSAN 400 – po uprzednim wklejeniu taśm wzmacniających. Warto zweryfikować, jakość szlichty przed naprawianiem ubytków, co pozwoli na podjęcie odpowiednich decyzji przed rozpoczęciem prac.

2. Po wyschnięciu gruntu H80, w zależności od warunków zewnętrznych od 4 do 24h (czas schnięcia EP 120 wynosi od 30 min do ok. 1h), układamy wklejamy taśmy wzmacniające VOILE DE RENFORT w miejscu dylatacji, we wszystkich narożach i krawędziach oraz przy wszelkiego rodzaju elementach przechodzących przez powierzchnie balkonu jak: rury, kotwy, balustrady, itp. Należy się zapoznać z Kartą Techniczną w celu zweryfikowania, z jakimi materiałami żywica ALSAN 400 i grunt H80 są kompatybilne oraz z jakimi nie powinny mieć kontaktu. Alternatywnym rozwiązaniem jest zagruntowanie odcinków naroży, dylatacji i elementów przechodzących, wklejenie taśm, a dopiero w następnej kolejności gruntowanie pozostałych płaszczyzn (pomijając już miejsca wklejonych taśm).

3. Wklejanie taśm VOILE DE RENFORTE odbywa się poprzez przemalowanie żywicą miejsc pod taśmy na szerokość ok. 20 cm (po ok. 5 cm więcej z każdej strony, powyżej szerokości taśmy). Następnie po przyschnięciu taśm i stwierdzeniu, że nie będą się przemieszczać można przystąpić do „zamknięcia” taśm drugą warstwą żywicy. Zużycie żywicy na taśmy będzie się wahać na poziomie ok. 500 – 600 g/mb przy szerokości 20 cm (ok. 300 g/mb na przyklejenie i ok. 200 – 300 g/mb na zamknięcie taśm).

4. Taśmy nie mogą być pozostawione bez warstwy zamykającej, ponieważ w przypadku deszczu lub porannej rosy wilgoć zostanie zamknięta pomiędzy hydroizolacją i w przyszłości te miejsca mogą się odklejać.

5. Po wklejeniu taśm i odczekaniu ok. 2 – 3 h można przystąpić do ułożenia pierwszej warstwy hydroizolacji właściwej.

Etap III – układanie żywicy, hydroizolacja właściwa

Potrzebne narzędzia: pędzle o różnej szerokości, wałki welurowe, szpachelki o różnej szerokości, nóż do tapet, nożyczki, plastikowa kuweta na żywice, duży śrubokręt, czysta bawełniana szmata, rozpuszczalnik do odtłuszczenia, wiertarka z mieszadłem do żywicy,

1. Przed przystąpieniem do układania pierwszej warstwy żywicy należy sprawdzić czy podłoże jest suche. Jeśli na grunt spadł deszcz lub nastąpiło jego zaroszenie, należy suchą szmatą wytrzeć powierzchnie, a następnie inną, nową szmatą, nasączoną rozpuszczalnikiem DILLUANT V, przemyć całą powierzchnię w celu przyspieszenia odparowywania wilgoci z powierzchni.

2. Po upewnieniu się, że warunki zostały spełnione układamy pierwszą warstwę żywicy ALSAN 400. Zużycie dla pierwszej i drugiej warstwy wynosi ok. 700 g/m² na jedną warstwę. Czas schnięcia jednej warstwy wynosi ok. 12h i może być zmienny w zależności od warunków atmosferycznych.

3. Drugą warstwę układamy dopiero kolejnego dnia po wykonaniu kroków jak w pkt. 1 tego etapu

4. Następnym etapem, ostatnim przed położeniem gresu, jest wykonanie warstwy kontaktowej z piasku kwarcowego (zalecamy piasek drobnoziarnisty o frakcji ok. 0,8 – 1,0 mm). Weryfikujemy podłoże jak przy wcześniejszych warstwach, układamy żywicę ALSAN 400 o zużyciu ok. 250 – 300 g/m² (większa frakcja piasku wymaga większej ilości żywicy), zasypujemy piaskiem kwarcowym – zużycie ok. 1,5 kg/m². Następnego dnia zmiatamy luźną frakcję piasku i możemy przystąpić do układania płytek.

Ogólne informacje Techniczne
Preparaty gruntujące i orientacyjne zużycie (zużycie może być zmienne i zależy od chłonności materiału)

Taśmy wzmacniające

Rozpuszczalniki

UWAGI

• Przed rozpoczęciem prac należy zapoznać się z Kartami Charakterystyki Preparatu Niebezpiecznego i pozostałą dokumentacją techniczną. Należy również sprawdzić ile dany materiał może być wystawiony na działanie promieni UV i jaki jest reżim technologiczny systemu
• Materiały żywiczne mogą pozostawiać ślady trudne lub niemożliwe do usunięcia, dlatego zaleca się szczególną ostrożność oraz natychmiastową reakcję (czysta szmata zamoczona w rozpuszczalniku DILLUANT V)  w przypadku zabrudzenia.
• Wszelkie prowadzone prace naprawcze, renowacyjne i układaniem hydroizolacji wymagają wiedzy i doświadczenia.

SOPREMA POLSKA informuje, że powyższy opis wykonania może odbiegać i ulegać zmianom na skutek wielu czynników jak na przykład: jakość szlichty, zmienne warunki atmosferyczne w czasie prac, itp. Tym samym nie ponosimy odpowiedzialności za kwestie wykonawcze i powstałe błędy. W razie pytań, wątpliwości czy potrzeby bezpłatnej konsultacji prosi się o kontakt z SOPREMA POLSKA.