Według oceny Krajowej Agencji Poszanowania Energii liczbę budynków wielorodzinnych, które należy poddać termorenowacji szacuje się na około 50 000. Trudno dokładnie określić, jaką część stanowią w tej liczbie budynki ze stropodachami wentylowanymi. Wskaźnik efektywności energetycznej budynku (E) dla około 50% wspomnianych budynków wynosi od 250 do 350 kWh/(m²·rok), podczas gdy w Szwecji kształtuje się w granicach od 100 do 120 kWh/(m²·rok). Wiadomo, że straty ciepła przez stropy, zwłaszcza w budynkach do 5 kondygnacji, mogą osiągnąć 35%.
Wielu zarządców budynków wielorodzinnych do tej pory wolało nie zajmować się tematem stropodachów, zostawiając je często w spokoju, mimo że wszystkie pozostałe etapy termorenowacji (izolacje ścian pionowych, wymiana stolarki, instalacja ciepłomierza, modernizacja węzła cieplnego, założenie zaworów termostatycznych) zostały już przeprowadzone.
Jedną z prostych i efektywnych metod wykonania dociepleń stropodachów jest metoda blow-in polegająca na wdmuchiwaniu na ocieploną powierzchnię luźnej wełny szklanej firmy Isover Gullfiber. Jest ona od wielu lat stosowana z powodzeniem w wielu krajach Europy Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych.
Luźna wełna szklana firmy Gullfiber (Gullul) ma niski współczynnik przewodności cieplnej (λ = 0,042 W/(m²·K)). Jest materiałem niehigroskopijnym, niepalnym, lekkim – jego gęstość wynosi 30 kg/m³. Jest również materiałem odpornym na działanie gryzoni. Luźna wełna osiada minimalnie. Materiał uzyskał pozytywne oceny Instytutu Techniki Budowlanej i Państwowego Zakładu Higieny.
Rozmiar przestrzeni międzystropowej nie pozwala zazwyczaj na położenie w niej materiałów wełnianych czy styropianowych. Jeżeli już ktoś zdecyduje się na takie rozwiązanie, to jest to zrobione najczęściej niestarannie. Układana jest jedna warstwa zamiast kilku, co powoduje tworzenie się mostków termicznych. Wdmuchanie wełny zapobiega temu zjawisku.
Ponadto przy zastosowaniu tej metody nie ma odpadów materiału, a prace nie zakłócają spokoju mieszkańców, materiał podawany jest bowiem z zewnątrz bezpośrednio z samochodu, co zapobiega konieczności tworzenia placu budowy i składowania materiału. Dwóch pracowników jest w stanie ułożyć około 1000 m² luźnej izolacji grubości 20 cm w ciągu jednego dnia pracy.
Naturalnie oprócz termorenowacji budynków wielorodzinnych metoda blow-in ma zastosowanie w wielu innych wypadkach. Niemożliwa do osiągnięcia innymi metodami wydajność tej technologii powoduje, że jest ona bardzo ekonomiczna dla dużych powierzchni. W ten sposób położono izolacje między innymi w budynku IKEA w Poznaniu – 6600 m² czy ATRIUM w Warszawie – 1600 m².
Technologia ta bardzo dobrze sprawdza się również w procesie izolowania termicznego ferm drobiarskich, gdzie problem przegrzewania latem, a znacznych strat ciepła zimą występuje nagminnie. W tym przypadku materiał wdmuchuje się zarówno na stropy płaskie, jak i ociepla nim połacie dachowe.
Ważną zaletą omawianej technologii jest fakt, że konstrukcje najpierw mogą być wznoszone, a dopiero na końcu izolowane. Oczywiście wymaga to wcześniejszych ustaleń zawartych w projekcie. Należy po prostu przewidzieć, którędy materiał będzie wdmuchiwany. Warto zwrócić uwagę na dużą przydatność tej technologii w budownictwie jednorodzinnym, szkieletowym. Jak wiadomo, bardzo często podłogi na poddaszach wykorzystywane są do układania różnego rodzaju systemów rozprowadzania ciepła, wody, torów kablowych i ułożenie tam izolacji z wełny w postaci maty staje się kłopotliwe. Jest to natomiast niezwykle proste i jednocześnie skuteczne przy użyciu luźnego materiału.
Doskonałe efekty osiąga się również przy adaptacji strychów na poddasza użytkowe. Unika się konieczności docinania płyt tak, aby wpasować je w rozstaw między krokwiami. Materiał może być tutaj wdmuchiwany niejako w kieszeń pomiędzy wiatroizolację ułożoną ze strony zewnętrznej, a paroizolację występującą od strony wewnętrznej (blokami są elementy poprzeczne więźby dachowej).
1 – otwory wentylacyjne o łącznej powierzchni równej 1/1000 powierzchni stropodachu, zarówno od strony nawietrznej, jak i zawietrznej; rurki doprowadzające powietrze powinny być osadzone skośnie, ze spadkiem na zewnątrz budynku; 2 – czapa betonowa zabezpieczająca wywiniętą na attykę izolację przeciwwodną z bitumicznej papy termozgrzewalnej; 3 – papa podkładowa i termozgrzewalna papa bitumiczna wierzchniego krycia układana na płytach korytkowych wyrównanych zaprawą cementową; 4 – wełna szklana Gulull rozsypywana lub wdmuchiwana pomiędzy ściankami ażurowymi z cegły, na paroizolacji Stopair.
W opisanej metodzie bardzo istotny jest ekonomiczny aspekt zagadnienia. Koszt docieplenia stropodachu tą metodą(materiał, robocizna, transport) jest zdecydowanie niższy od tradycyjnych technologii tego typu (maty, płyty).Inwestycja może zwrócić się już po 2 latach od położenia izolacji.
