Izolacje nakrokwiowe - sposób na ocieplenie dachu

Wprawdzie tradycyjnie wykonywane nakrokwiowe ocieplenie dachu wymaga większego nakładu pracy od technologii między- i podkrokwiowych, jednak ma niebagatelną zaletę – tworzy szczelną, jednorodną otulinę dachu, co pozwala na całkowite wyeliminowanie mostków termicznych.

Izolacja nakrokwiowa to nic innego, jak ocieplenie dachu układane od jego zewnętrznej strony. Taki sposób ocieplenia nie zmniejsza kubatury pomieszczeń i umożliwia pozostawienie wewnątrz odkrytych elementów więźby dachowej, co wpływa na estetykę poddasza. Z drugiej strony wymusza równoczesne dopasowanie do grubszego dachu ościeży okien połaciowych, wymiarów podbitki oraz przejść kominów i anten.

W przypadku remontu dachu istniejącego budynku ocieplanego systemem nakrokwiowym powinno się zasięgnąć opinii architekta, najlepiej tego, który projektował budynek, czy więźba dachowa ma wystarczającą nośność, by przenieść dodatkowy ciężar płyt izolacyjnych. Izolacja nakrokwiowa jest szczególnie korzystna w przypadku już użytkowanego, ogrzewanego poddasza, ponieważ nie wymaga ingerencji w przestrzeń mieszkalną.

Do wykonania izolacji nakrokwiowej na pełnym deskowaniu stosuje się płyty termoizolacyjne z poliuretanu, utwardzonego styropianu lub wełny mineralnej. W zależności od materiału, występują pewne różnice w sposobie montażu:

• montaż ocieplenie nakrokwiowego ze sztywnych płyt termoizolacyjnych z poliuretanu, polistyrenu lub utwardzanego styropianu. Na deskowaniu przykręconym do krokwi układa się warstwę folii paroizolacyjnej, następnie płyty łączone na pióro i wpust i zabezpiecza folią wiatroizolacyjną.
• ocieplenia nakrokwiowe wełną mineralną  - deskowanie przybite do krokwi pokrywa się najpierw warstwą paroizolacji, następnie przybija poprzeczne rusztowania i wypełnia je płytami wełny, a całość zabezpiecza wiatroizolacją. Grubość warstwy termoizolacji jest podobna jak w przypadku ociepleń pod i międzykrokwiowych i – w zależności od oczekiwanego współczynnika U (współczynnik przenikalności cieplnej przegrody) – wynosi od 20 do nawet 35 cm.

Układanie izolacji nakrokwiowej z pozoru wydaje się nieskomplikowane, bowiem przypomina typowe ocieplanie ścian zewnętrznych metodami suchymi. Ponieważ prace prowadzone są na dachu, układanie ocieplenia jest dość skomplikowane i wymaga dużego doświadczenia od dekarza, zwłaszcza w okolicy kominów, kalenic, naroży i okien dachowych.

Problemem podczas wykonywania tradycyjnego ocieplenia nakrokwiowego jest ryzyko przesuwania się pokrycia pod wpływem pracy dachu pod naporem wiatru, czy śniegu, stąd konieczność wyjątkowo precyzyjnego rozmieszczenia punktów przykręcania płyt. W przypadku tradycyjnego, prostopadłego gwoździowania płyt siły utrzymujące warstwę ocieplenia odprowadzane są poprzez kontrłatę na statycznie nośną płatew okapową. Klasyczny sposób montażu płyt ocieplających nad krokwiami jest z tego powodu obarczony dużym ryzykiem błędów wykonawczych.

Problem ten ograniczyło opatentowanie przez klika firm metody ukośnego gwoździowania płyt. Śruby wkręcane są w otwory wiercone według specjalnego szablonu pod kątem 67o przez warstwę ocieplającą i kontrłatę do krokwi. Ukośnie mocowane gwoździe zapobiegają osuwaniu się pokrywy dachowej, gdyż siły rozciągające przesuwu dachu rozkładają się również na warstwę ocieplającą. W ten sposób masa pokrycia dachowego, która mogłaby się przesunąć ponad warstwą izolacyjną do okapu zostaje zatrzymana.

Na rynku pojawia się coraz więcej rozwiązań systemowych umożliwiających montaż ocieplenia bezpośrednio na krokwiach, np. płyty z rdzeniem z polistyrenu oraz wbudowaną paro- i wiatroizolacją, panele z rdzeniem ze styropianu ekstrudowanego, czy systemy z płytami z rdzeniem z pianki poliizocjanurowej kryte obustronnie karbowaną folią aluminiową, na której wierzchnią stronę nałożono folię wodoodporną.

Rozwiązania systemowe są łączone na pióro i wpust, a ich samoprzylepne wiatro- i paroizolacje na zakładkę, co sprawia, że ich układanie jest szybkie i nieskomplikowane. Ich zewnętrzne pokrycie wykończone jest zazwyczaj dodatkowo folią antypoślizgową, co z jednej strony zabezpiecza dekarza, a z drugiej wspomaga zabezpieczenie samej warstwy ocieplenia przed przesuwaniem się pod poszyciem dachu.

Wady i zalety termoizolacji nakrokwiowej:

Zalety

• eliminacja mostków termicznych,
• możliwość pozostawienia na poddaszu nieosłoniętych elementów więźby dachowej,
• brak ingerencji w przestrzeń mieszkalną w przypadku renowacji dachu,
• niezmniejszona kubatura pomieszczeń na poddaszu.

Wady

• kłopotliwe układanie w przypadku technologii tradycyjnych,
• konieczność dopasowania do grubszego dachu ościeży okien połaciowych, podbitki, przejść kominów i instalacji dachowych,
• konieczność zabezpieczenia robót na wysokości.