Wykonanie izolacji podłogi pływającej krok po kroku

Jedną z zalet podłogi pływającej jest to, że może poprawiać komfort akustyczny mieszkania. Ponieważ podłoga tego typu nie jest połączona ze ścianami, nie przenosi więc drgań z sąsiednich pomieszczeń. Jednak trzeba zadbać o jej poprawny montaż i izolację akustyczną.
Warstwy podłogi pływającej tworzą: materiał elastyczny tłumiący drgania, np. wełna mineralna (jest on układany bezpośrednio na stropie) oraz ułożona na nim warstwa dociskowa. Układ jest nazywany podłogą pływającą, ponieważ jest elastycznie oddzielony od elementów konstrukcyjnych budynku, zatem „pływa” nie stykając się z nimi.

Jak wybrać materiał do izolacji podłogi pływającej

Zanim przystąpimy do układania warstwy izolacji na stropie, musimy go starannie oczyścić (np. odkurzyć). Jeśli strop oddziela pomieszczenia o różnych temperaturach, powinniśmy też rozłożyć folię, która będzie pełniła funkcję paroizolacji i ograniczy przenikanie wilgoci. Na tak przygotowanym podłożu można układać izolację akustyczną. Jak wybrać odpowiedni materiał?
– Idealne dla tego typu rozwiązań są akustyczne wełny mineralne – szklane i skalne. Dobór wełny należy skorelować z natężeniem dźwięków powietrznych i uderzeniowych, na jakie narażone jest pomieszczenie oraz dopasować pod kątem grubości pozostałych warstw podłogowych, jak i warstwy konstrukcyjnej stropu. _– mówi Anna Gil, Kierownik Biura Doradztwa Technicznego ISOVER. Dostępne są wełny, których parametry sprawiają, że już 15-centymetrowa warstwa zapewni odpowiednią izolację akustyczną. [i]–_ Z kolei dla lżejszych konstrukcji budowlanych i/lub pomieszczeń o większym natężeniu hałasu i wyższych wymaganiach akustycznych wykorzystuje się większe grubości materiału izolacyjnego.[/i]
Wybierając materiał powinniśmy zwrócić uwagę no to, żeby charakteryzował się on minimalnymi odchyłkami od grubości nominalnej, stabilnością wymiarową bez względu na panujące warunki (temperatura, wilgotność) oraz niską ściśliwością pod obciążeniem. Zwróćmy też uwagę na parametr sztywności dynamicznej – im niższy, tym skuteczniej materiał będzie pochłaniał dźwięki uderzeniowe.

Wykonanie dylatacji między ścianą i innymi elementami a podłogą, to podstawowy warunek tego, żeby podłoga rzeczywiście była „pływająca”. Do wykonania dylatacji trzeba wykorzystać elastyczny materiał izolacyjny, np. płyty z wełny mineralnej (szklanej lub skalnej), albo inne materiały dostępne na rynku. Ich minimalna szerokość i grubość powinna wynosić 10 mm. Pamiętajmy, że również przewody lub instalacje prowadzone w warstwach posadzkowych stropu powinny być akustycznie odizolowane wełną mineralną. Optymalnym rozwiązaniem jest zastosowanie dwuwarstwowego układu płyty z wełny mineralnej z przewodami instalacyjnymi w warstwie izolacji.
Wykonaną w ten sposób izolację przykrywamy warstwą folii, która powinna być wywinięta na ścianę na wysokości dylatacji obwodowej. Arkusze folii powinny być łączone na zakład szerokości co najmniej 10 cm.
Następnym krokiem jest ułożenie warstwy dociskowej (np. wylewki betonowej lub jastrychu), a na niej – warstwy posadzki.

Błędy przy wykonaniu podłogi pływającej

Wykonując podłogę pływającą trzeba wystrzegać się następujących błędów, które pogorszą wydajność izolacji akustycznej:

• brak obwodowej dylatacji, wypełnionej materiałem elastycznym,
• stworzenie przerw między płytami wełny (w ten sposób powstaną tzw. mostki akustyczne),
• pominięcie izolacji przewodów i instalacji biegnących w warstwie posadzki,
• przeniknięcie zaprawy (jastrychu/wylewki samopoziomującej) do warstw izolacji (spowodowane brakiem foli ochronnej) i stworzenie w ten sposób sztywnego połączenia warstwy dociskowej ze stropem konstrukcyjnym,
• nieprawidłowe posadowienie ściany działowej na stropie.