Izolacja termiczna kominka

Izolacja cieplna kominka jest izolacją bardzo specyficzną. W tym przypadku nie stosuje się bowiem tradycyjnych materiałów budowlanych, służących do ocieplania domu. Produkty muszą bowiem charakteryzować się nie tylko wysoką izolacyjnością termiczną, ale też posiadać cechy, które umożliwią im sprawne funkcjonowanie w warunkach, jakie panują wokół kominka. Do warunków tych należą: możliwość ciągłej pracy w wysokich temperaturach, całkowita niepalność oraz dobra szczelność. Materiały o wymienionych cechach to specjalne płyty kominkowe z wełny mineralnej oraz płyty krzemianowo – wapniowe. W przypadku pierwszych, z wymienionych wyrobów – konieczna jest budowa stelaża i wykonanie obudowy kominka z płyt gipsowo – kartonowych. Przy użyciu drugich natomiast – od razu powstaje konstrukcja obudowy kominkowej.

Izolacja termiczna kominka – płyty z wełny mineralnej

Decydując się na wykonanie izolacji termicznej kominka, przy zastosowaniu płyt z wełny mineralnej należy wybierać jedynie pośród materiałów produkowanych przez renomowane firmy. W żadnym razie nie należy stosować tutaj zwykłej wełny mineralnej, ponieważ ta, na skutek działania wysokich temperatur będzie ulegała kruszeniu. Ponadto, wybrany przez nas produkt powinien posiadać Aprobatę Techniczną i być poddany badaniom, które poświadczają, że w wysokich temperaturach nie będzie wydzielał dymu, tlenku oraz dwutlenku węgla.

Płyty kominkowe wykonuje się z wełny mineralnej otrzymanej z włókien skalnych. Najczęściej są one pokryte z jednej strony folią aluminiową, którą przykleja się do materiału izolacyjnego przy użyciu wysokotemperaturowego kleju. Takie płyty mogą stanowić doskonałą izolację obudowy wkładu kominkowego, tylnej ściany oraz czopucha. Można stosować je w kominkach z grawitacyjnym obiegiem powietrza, jak i w tych, w których obieg powietrza jest wymuszony. Płyty wytrzymują temperaturę stałą w wysokości 600 stopni Celsjusza. Natomiast folia aluminiowa do łączenia tych płyt jest odporna na działanie temperatury w wysokości 500 stopni Celsjusza.

Przed przystąpieniem do montażu kominkowych płyt z wełny mineralnej ważne jest dokładne rozplanowanie ich ułożenia. Wówczas łatwiej jest precyzyjnie dociąć materiał, nie powodując przy tym nadmiernych strat i odpadów. Układanie płyt rozpoczynamy na tylnej ścianie kominka. Jest to konieczne, ponieważ dzięki izolacji w tym miejscu – więcej gorącego powietrza zostanie zatrzymane wewnątrz komory kominka i powietrze to będzie ogrzewać pomieszczenie. Izolację montuje się, układając ją folią aluminiową do środka kominka i stosując kołki ze stali nierdzewnej lub wysokotemperaturową zaprawę klejącą. Płyty muszą być dokładnie spasowane i szczelnie połączone z sobą, aby podczas użytkowania kominka, zanieczyszczenia nie przedostawały się na zewnątrz ani do wewnątrz urządzenia grzewczego. Do połączeń płyt izolacyjnych stosuje się aluminiową, wysokotemperaturową taśmę samoprzylepną. Izolacja nie może stykać się z wkładem kominkowym lub paleniskiem i powinna znajdować się od tych elementów w odległości minimum 4 cm. Zaizolowaniu należy poddać wszystkie elementy kamienne i drewniane, jakie wykorzystuje się do wykonania obudowy kominka. Po zainstalowaniu dolnej części kominka – montuje się stelaż z profili stalowych, do którego mocowana jest obudowa z płyt gipsowo – kartonowych oraz sama izolacja. Kierując się z montażem ku górze – należy zadbać o wydzielenie komory dekompresyjnej pod stropem. Zmniejsza to oddziaływanie gorącego powietrza na sufit. Po przykręceniu obudowy kominka do rusztu pozostaje montaż kratek wentylacyjnych. W obudowie wkładu należy zamontować dwie kratki wentylacyjne, tj. nawiewną i wywiewną. Kratka nawiewna winna znaleźć się w dolnej części obudowy, a wywiewna – w części górnej, po przeciwnej stronie. Kolejne dwie kratki należy umieścić w komorze dekompresyjnej, aby zapewnić chłodzenie stropu. Na sam koniec pracy przystępujemy do czynności wykończeniowych, które wieńczą dzieło budowy kominka, w którym izolację stanowią płyty z wełny mineralnej.

Izolacja termiczna kominka – płyty krzemianowo - wapniowe

Płyty krzemianowo – wapniowe są produktami, o których śmiało można powiedzieć, że stanowią tzw. dwa w jednym. Przy wykorzystaniu tych wyrobów do budowy kominka – zyskujemy bowiem jednocześnie jego izolację termiczną i konstrukcję obudowy. Zwolennicy owych płyt, chwalą je za łatwość w montażu oraz oszczędność czasu i pieniędzy. Materiał izolacyjny jest produkowany na bazie krzemianu wapnia. Jest on odporny mechanicznie i posiada wysoką stabilność termiczną. Płyty nie pylą, są sztywne i gładkie. Cechuje je także długowieczność, niski ciężar właściwy, jak również odporność na działanie gazów redukujących. Z tych też powodów płyty są uznane za produkt nieszkodliwy dla ludzkiego zdrowia i przyjazny środowisku naturalnemu. Stosuje się je nie tylko do budowy domowych kominków i pieców, ale również są wykorzystywane jako klasyczny materiał izolacyjny w przemyśle cementowym i petrochemicznym.

Stosując płytę krzemianowo – wapniową do wykonania izolacji termicznej kominka nie można zapominać o konieczności zaizolowania tym materiałem tylnej ściany. Izolację z tego materiału układa się w sposób analogiczny, co płyty z wełny mineralnej. W zastosowaniu płyt krzemianowo – wapniowych jako materiału konstrukcyjno - izolacyjnego wystarczająca jest płyta o grubości 25 mm, choć w praktyce częściej stosuje się płytę 30 mm. Takie płyty łączy się w sposób mechaniczny, tj. przy użyciu wkrętów, śrub i kołków lub klei je. Można także stosować obydwie metody, w zależności od wygody montażu i istniejących potrzeb. Wykonana w ten sposób obudowa kominka nie wymaga stosowania elementów nośnych, oddzielnej izolacji i warstwy pokrycia zewnętrznego. Na płyty można bezpośrednio układać wszystkie typowe materiały do wykończenia kominków.

Ciepła obudowa kominka

Materiały omówione powyżej służą do wykonywania tzw. zimnych obudów kominków. Przy ich zastosowaniu obudowy kominkowe nie nagrzewają się i nie akumulują ciepła. Zupełnie innym i przeciwstawnym do powyższego rozwiązania, jest budowanie „kominków ciepłych”. Tego rodzaju kominki powstają przy wykorzystaniu odlewanych płyt szamotowych. Materiał ten charakteryzuje się bardzo dobrym przewodnictwem i akumuluje ciepło. Płyty nagrzewają się i następnie wypromieniowują ciepło do pomieszczenia, w którym usytuowany jest kominek. Jeżeli wewnętrzne ściany kominka zostaną pokryte płytami szamotowymi – pomieszczenie nie przegrzewa się, a ciepło jest uwalniane stopniowo, przez dłuższy czas. Pozwala to zaoszczędzić materiał opałowy i zmniejszyć nakład pracy, związanej z nakładaniem opału do pieca. Metoda ocieplania pieców w powyższy sposób jest znana od wielu, wielu lat, ponieważ stosowano ją w dawnych piecach kaflowych. Aktualnie przechodzi swoisty renesans, będąc alternatywą dla materiałów izolacyjnych, stosowanych w kominkach zimnych.