Dodatkowo jest ekologiczna i łatwa w stosowaniu. Metodę opracował Polak, dr inż. Wojciech Nawrot, który do dziś jest jedynym właścicielem patentu. Obecnie z jego licencji korzysta ponad sto firm polskich i kilkanaście zachodnioeuropejskich.
Kryształy same się organizują
Metoda osuszania budynków za pomocą iniekcji krystalicznej jest genialna w swojej prostocie. W murze nawiercane są otwory, w które zostanie wlana mieszanina cementu, wody i specjalnego aktywatora krzemianowego (jego skład pozostaje własnością patentową wynalazcy). Pod wpływem aktywatora w ścianie powstaje zwarta, mineralna masa, stanowiąca szczelną barierę przeciwwilgociową. Doktor Nawrot wykorzystał zjawisko tzw. samoorganizacji kryształów. Metoda jest trwała i skuteczna, a jej największa zaleta to fakt, że daje tym lepszy efekt, im bardziej mur był zawilgocony. Dlatego przed zabiegiem otwory iniekcyjne są dodatkowo nawilżane. Osuszanie murów metodą iniekcji krystalicznej nie wymaga ponadto odkopywania fundamentów, co znacznie przyspiesza prace w porównaniu z innymi technikami. Osuszać można ściany każdego typu, bez względu na stan zawilgocenia i poziom zasolenia.
Za wadę iniekcji krystalicznej należy uznać zamknięcie technologii - aktywator do mieszaniny iniekcyjnej przygotowuje wyłącznie właściciel patentu na zamówienie swoich licencjobiorców. Aktywator składa się w dużej mierze z polikrzemianów i krzemianów polimorficznych, które nie są dostępne w handlu, zatem technologia nieprędko znajdzie konkurencję. Skład aktywatora jest każdorazowo uzależniany od rodzaju materiałów, z jakich wzniesiono osuszany mur oraz stopnia jego zawilgocenia i zasolenia. Technologia otrzymała atest Państwowego Zakładu Higieny do stosowania bez ograniczeń higienicznych.
30 cennych minut
Prawidłowe osuszenie muru metodą iniekcji krystalicznej wymaga zachowania reżimu technologicznego i prawidłowej kolejności prac. W przypadku wykonywania izolacji poziomej w murze najpierw wiercone są otwory iniekcyjne. Powinny być wykonane w jednej linii, równolegle do poziomu posadzki, na poziomie podpiwniczenia lub w przyziemiu. Otwory o średnicy 2 cm powinny zostać rozmieszczone w odstępach co 10 cm. Kanały wierci się na głębokość o 5 cm mniejszą niż grubość muru, nachylone pod kątem ok. 20º do poziomu. W przypadku niskiego zasolenia murów (poniżej 0,3%) odstępy mogą wynosić 15 cm. Decyzję o zwiększeniu rozmiaru odstępów można jednak podjąć tylko po przeprowadzeniu analizy zasolenia - udowodniono bowiem, że im wyższe stężenie soli, tym trudniej preparat izolujący rozchodzi się w ścianie. Otwory iniekcyjne, na pół godziny przed zalaniem preparatem, przepłukiwane są wodą w ilości ok. 0,5 litra na kanał. Zabieg ten ma na celu zwilżenie muru, co poprawia skuteczność środka iniekcyjnego, a ponadto wypłukuje resztki pyłu powstającego podczas wiercenia. Po przygotowaniu ściany, każdy otwór wypełniany jest zaprawą krystalizującą składającą się z cementu portlandzkiego, aktywatora krzemianowego i wody. Zaprawa jest płynna, jednak nie wycieka z otworów dzięki ich nachyleniu. W praktyce całość przypomina wypełnianie półpłynnym budyniem nachylonej szklanki. Po iniekcji można dodatkowo zaślepić wyloty otworów gęstszą zaprawą iniekcyjną i zaszpachlować celem wyrównania ściany. W identyczny sposób wykonywana jest izolacja pionowa. Jedyna różnica polega na rozmieszczeniu otworów - wierci się je w rzędzie, w odstępie co 20 cm. W przypadku dużego zasolenia muru (powyżej 0,5%) technologia dopuszcza odstęp 15 cm.
Aby zabieg iniekcji był skuteczny, niezwykle ważne jest, by otwory zostały wypełnione zaprawą w czasie do 30 minut od momentu przygotowania mieszanki krystalizującej. Im szybciej zostaną zalane, tym lepiej - mur jest bowiem najlepiej penetrowany przez płynną mieszaninę, a wiążąca zaprawa z coraz większym trudem rozchodzi się w ścianie.
Geneza wynalazku
Na koniec warto wspomnieć o genezie metody iniekcji krystalicznej i jej wynalazcy. Doktor Wojciech Nawrot w 1962 r. ukończył Wydział Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1971 r., pod kierunkiem profesora Włodzimierza Skalmowskiego, obronił pracę doktorską. Jest autorem 42 patentów i licznych publikacji z dziedziny technologii materiałowej oraz fizyki budowli, a także autorem trzech monografii z zakresu ochrony budynków przed erozją. Został pierwszym polskim członkiem Międzynarodowej Akademii Odkryć Naukowych i Wynalazków w Genewie, powołanej przez UNESCO. Metoda iniekcji krystalicznej to praktyczne wykorzystanie występującego w naturze zjawiska samoorganizacji kryształów. Została opracowana m.in. na podstawie prac naukowych profesora Uniwersytetu Brukselskiego, Ilyi Prigogina, opisujących teorię tego zjawiska, za które, w1977 r., uczonego wyróżniono Nagrodą Nobla.
