Właściwie zaprojektowany taras jest prawdziwą ozdobą domu. Jednocześnie jest to jedno z bardziej newralgicznych miejsc konstrukcji budynku – jeśli taras będzie źle wykonany i zaizolowany to już po pierwszej zimie jego wygląd może się drastycznie pogorszyć.
W czasie budowy, remonty i renowacji tarasu ciągle pojawia się konieczność znalezienia optymalnych rozwiązań, które pozwolą uzyskać harmonijne połączenie funkcji użytkowej z funkcjami technicznymi określonymi przez projektanta. Do najważniejszych elementów należy hydroizolacyjność stropu oraz jego izolacyjność termiczna. Odpowiednie zabezpieczenie przeciwwilgociowe stropu oraz uzyskanie pożądanych parametrów cieplnych stwarza dodatkowe problemy projektowe i konstrukcyjne. Przede wszystkim powoduje to, że na skutek przyrostu warstw ocieplających wzrasta grubość stropu – szczególnie w miejscach, w których występują mostki termiczne. Jest to problem w przypadku ocieplenia stropów bezbelkowych oraz wszelkich innych sytuacji, kiedy nie można zmienić grubości pierwotnej konstrukcji. Dobrym rozwiązaniem może być wykorzystanie płyty PIR POWERDECK, która umożliwia maksymalne zmniejszenie grubości warstwy ociepleniowej.
Podstawy budowy tarasów
Taras jest jednym z głównych elementów spotykanych w budownictwie. Jeśli jest zbudowany nad pomieszczeniami użytkowymi, pełni dla nich rolę dachu. Dzięki zastosowaniu ocieplenia i warstwy hydroizolacyjnej, zapewnia ochronę cieplną i przeciwwilgociową pomieszczeń, które się pod nim znajdują. Taras pełni też rolę użytkową dla mieszkańców budynku, dlatego trzeba zadbać o odpowiednią nawierzchnię, a całości dopełniają detale wykończenia, takie jak połączenie ze ścianą, okap, spusty, dylatacje, itp.
Ważną rolę w budowie tarasu odgrywa łączna grubość warstw, ułożonych na stropem i poziom, na jakim znajduje się jego posadzka. Jeśli ten poziom jest inny niż poziom posadzki w pomieszczeniach, powstaną progi. Dotyczy to przede wszystkim rozwiązań na stropach bezbelkowych oraz prac renowacyjnych.
O różnicach w łącznej grubości warstw tarasu decyduje dobór materiału termoizolacyjnego. Wpływa to na możliwość wyboru nawierzchni tarasu oraz system odprowadzania wody. Wybierając materiały termoizolacyjne trzeba pamiętać o tym, że im niższy współczynnik przenikania ciepła, tym mniejsza grubość warstwy izolującej jest potrzebna.
Redukcja grubości warstw układu tarasowego
Na rysunkach poniżej przedstawiono dwa rozwiązania wykonania tarasów z zastosowaniem płyty POWERDECK, produktu belgijskiej firmy RECTICEL. Zastosowanie PIR POWERDECK pozwala maksymalnie zredukować grubości warstw tarasu. Prezentowane rozwiązania dotyczą:
- tarasu z nawierzchnią z płytek terakotowych
- tarasu z nawierzchnią z płytek chodnikowych.
Taras. Nawierzchnia z terakoty – U= 0,3 W/m²K. 1 – płyta stropowa żelbetowa z wyrobionym spadkiem, 2 – paroizolacja – papa bitumiczna zgrzewalna, 3 – PIR POWERDECK – gr. 80 mm, 4 – izolacja wodochronna, 5 – mata drenażowa, 6 – gładź betonowa, 7 – płyta terakotowa na warstwie kleju
Rys. 2
Taras. Nawierzchnia z płytek betonowych – U = 0,3 W/m²K. 1 – płyta stropowa żelbetowa z wyrobionym spadkiem, 2 – paroizolacja – papa bitumiczna zgrzewalna, 3 – PIR POWERDECK gr. 80 mm, 4 – izolacja wodochronna, 5 – podstawki, 6 – płytki chodnikowe betonowe
Płyta PIR POWERDECK jest wykonana ze sztywnej pianki poliizocjanurowej pokrytej obustronnie okładziną z folii aluminiowej. Główną zaletą płyty jest bardzo niski współczynnik przewodzenia ciepła, wynoszący 0,024 W/m²K (czyli średnio 1,5 – 2 razy mniej niż innych materiałów termoizolacyjnych). W przedstawionych przykładach, płyta PIR POWERDECK o grubości 8 cm zapewnia ochronę cieplną tarasu na poziomie U = 0,3 W/m²K. Ponadto płyta PIR POWERDECK charakteryzuje się dobrą wytrzymałością na ściskanie (150kPa przy 10% odkształceniu), dzięki czemu nie trzeba układać na niej ochronnej warstwy betonowej. Umożliwia to kolejną redukcję grubości warstw tarasu.
W krótkim opisie dwóch systemów tarasowych schematycznie przedstawionych na rysunkach 1 i 2 układ warstw od 1 do 4 jest taki sam dla obu systemów.
Na płycie stropowej [1] należy stworzyć spadki zgodne z projektowanymi kierunkami odprowadzania wody. Poprzez równoległe układanie następnych warstw, spadki zostaną przeniesione na warstwę hydroizolacyjną [4] i drenażową [5]. Możliwe jest też zastosowanie płyty poliuretanowej Eurothane Bi-3A o zmieniającej się liniowo grubości ze spadkiem 1,7% - nie trzeba wtedy wykonywać warstwy spadkowej na stropie. Współczynnik λ dla tej płyty wynosi 0,027 W/m²K.
Na warstwie spadkowej układana jest paroizolacja [2] (może to być np. papa asfaltowa zgrzewalna). Kolejną warstwę [3] stanowi ułożona luźno płyta termoizolacyjna PIR POWERDECK [3] (dla usprawnienia montażu płytę można punktowo dokleić).
Warstwa hydroizolacyjna [4] również jest bez mocowania, ale w sposób zapewniający jej szczelność na całej powierzchni tarasu oraz na połączeniach ze ścianami i innymi elementami występującymi w obrębie tarasu. Jako hydroizolację można zastosować dwuwarstwowe pokrycie z pap modyfikowanych zgrzewalnych: pierwsza warstwa układana jest luźno (rolki układane na zakład), druga zgrzewana całą powierzchnią do pierwszej warstwy.
Taras z nawierzchnią z płytek terakotowych
Mata drenażowa [5] ma za zadanie sprawne odprowadzenie wody. Pełni również funkcję warstwy rozdzielającej. Wylewka betonowa [6] stanowi podłoże pod płytki terakotowe [7], wprowadza obciążenie (na siły wiatru, ruch) i zapewnia stabilność układu.
Taras z nawierzchnią z płytek chodnikowych
Podkładki [5] dystansują i stwarzają szerokie światło dla przepływu wody opadowej. Płytki chodnikowe [6] tworzą warstwę użytkową i zapewniają dociążającą tarasu.
Zaletą omawianego systemu jest eliminacja robót mokrych na budowie. Cały układ jest łatwy do demontażu, kiedy np. zajdzie potrzeba wymiany nawierzchni.
