Uszczelnienie okien

Zdarza się, że po jakimś czasie od momentu zamontowania nowych okien ze zdziwieniem stwierdzamy, że od ich strony wieje. Jeśli zbadać sytuację dokładnie okazuje się, że zimne powietrze dostaje się do środka nieszczelnościami na powierzchniach styku ramy okiennej i ściany. W takim przypadku wysoka izolacyjność termiczna oraz wielokomorowe, „ciepłe” profile nie są już żadną zaletą najdroższych nawet okien – bo jakie ma to znaczenie, skoro od okna i tak czuć zimny przeciąg. Niestety opisana sytuacja bardzo często zdarza się w praktyce. Dzieje się tak dlatego, że nowe okna osadzane i uszczelniane są najczęściej wyłącznie z użyciem poliuretanowej pianki montażowej.

Pianka ma oczywiście doskonałe właściwości termoizolacyjne ale nie jest materiałem uniwersalnym, który można jednocześnie wykorzystywać jako izolację termiczną i przeciwwilgociową. Tymczasem bardzo często zdarza się, że po osadzeniu okien, materiał ten jest przycinany przy samym licu ramy okiennej i przykrywany tynkiem o niewielkiej grubości. Tak wykonane uszczelnienie bardzo szybko przestanie spełniać swoją rolę, gdy rama okienna pod wpływem zmiany temperatur zacznie rozszerzać się i kurczyć. W ten sposób zapoczątkowany zostaje proces powolnego odpadania tynku pokrywającego piankę poliuretanową. W powstałe szczeliny zaczyna dostawać się woda, która obniża skuteczność większości materiałów izolujących termicznie. Do tego dochodzi jeszcze proces degradacji pianki na skutek promieniowania UV. Na efekty nie trzeba długo czekać – w domu w sąsiedztwie ramy okiennej powstaną szczeliny, którymi z domu uciekać będzie ciepło i najprawdopodobniej pojawi się wilgoć. W zimie, gdy różnice temperatur w domu i na zewnątrz są największe, miejsce takie zaczyna pracować jak mostek termiczny i właśnie tam będzie wykraplać się para wodna. 

Potrójne uszczelnienie
Aby uniknąć sytuacji  podobnej jak opisana wyżej, trzeba zastosować bardziej złożoną metodę izolacji nowo osadzanej stolarki okiennej. Warto zdać sobie przy tym sprawę, że w strefie ramy okiennej działają dwie skrajnie różne temperatury. W sezonie grzewczym temperatura po zewnętrznej stronie okna może o kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt stopni różnić się od tej panującej w domu. Oprócz różnicy temperatur należy wziąć jeszcze pod uwagę różnicę wilgotności, parcie wiatru od strony zewnętrznej czy opady deszczu. Aby prawidłowo uszczelnić okno na płaszczyźnie styku ościeżnicy ze ścianą należy zastosować więcej niż jedną tylko piankę montażową w sprayu. Uszczelnienie takiego elementu powinno składać się z trzech współpracujących ze sobą warstw. W taki właśnie sposób montuje się okna w budynkach pasywnych i energooszczędnych, nie różni się on jednak niczym jeśli idzie o prawidłowy montaż okna w domu tradycyjnym, którego właścicielowi zależy na tym, żeby jego dom był starannie zbudowany i tańszy w utrzymaniu w sezonie grzewczym.

Warstwa zewnętrzna – powinna być odporna na działanie negatywnych czynników atmosferycznych. Musi stanowić skuteczna barierę dla deszczu, jednocześnie posiadając zdolność przepuszczania pary wodnej.
Warstwa środkowa – znajdująca się między ramą okienną a ścianą, powinna stanowić szczelną izolację termiczną.
Warstwa wewnętrzna – musi być absolutnie szczelna i nie przepuszczać powietrza oraz pary wodnej.

Ciepłe powietrze znajdujące się w pomieszczeniu nie może dostawać się w warstwę spoiny, gdyż tam schładzając się, przenosić będzie duże ilości wilgoci. Aby temu zapobiec, warstwę wewnętrzną należy uszczelnić sznurem polietylenowym i osłonić specjalnym silikonem okiennym, lub uszczelnienie wykonać z specjalnie do tego celu wyprodukowanej taśmy paroszczelnej.

Specjalistyczne taśmy tego rodzaju są samoprzylepne i po uszczelnieniu okna można je malować lub tynkować. Warstwa wewnętrzna to właściwa izolacja termiczna. Poleca się ją wykonać ze wcześniej wspomnianej pianki poliuretanowej. Nie należy jej jednak bezpośrednio tynkować z zewnątrz, a zabezpieczyć przed wpływami atmosferycznymi taśmą paroprzepuszczalną. 

Taśma pozwoli wilgoci, która mogłaby w jakiś sposób znaleźć się w warstwie ocieplenia, wydostać się poza budynek. Taśma taka nie pozwoli jednocześnie przedostać się wodzie z zewnątrz do warstwy ocieplenia, dzięki czemu będzie ono zawsze suche. Zamiast folii paroprzepuszczalnej od strony zewnętrznej można użyć sprężonej taśmy poliuretanowej, która samoczynnie rozpręża się w szczelinie między ścianą a oknem szczelnie ją wypełniając.

Najlepsze efekty daje użycie obu tych materiałów, tak jak uwidoczniono to obok.