Ścianka kolankowa - ocieplenie

Poddasze nieużytkowe może być ocieplone lub nie ocieplone. W zależności od tego podziału są dwa sposoby wykończenia przegród tworzących tę przestrzeń. W poddaszu użytkowym ociepla się dach bez konieczności ocieplania ścianki stolcowej (rys. 1).
W przypadku przeznaczenia przestrzeni skosu jako części nieużytkowej i nie ogrzewanej należy ocieplić ściankę kolankową i fragment stropu międzykondygnacyjnego w części skosu (rys. 2).

Częściej spotyka się rozwiązanie z ocieplaną ścianką kolankową mimo iż to rozwiązanie prawidłowo wykonane jest trudniejsze i droższe w realizacji od sposobu z ocieploną połacią dachu. Niestety jednak przeważnie zapomina się o prawidłowym ociepleniu stropu w rejonie skosu i założeniu w nim warstw jak dla przegrody zewnętrznej, a w szczególności paro- i wiatroizolacji. Powyższe uwagi dotyczą także warstw ścianki kolankowej (rys. 3).
Przyczyną, dla której stosuje się tę trudniejszą metodę, jest brak koordynacji robót na budowie. W większości bowiem przypadków, wykonując konstrukcję dachu, montuje się jednocześnie szkielet ścianki kolankowej, nie przerywając robót na założenie izolacji cieplnej i opóźniacza pary przed montażem ścianki kolankowej. Później, kiedy już ścianka jest postawiona trudno o prawidłowe i szczelne ułożenie izolacji połaci dachowej. Izoluje się więc ściankę kolankową, jednak już bez montażu wiatroizolacji po zewnętrznej stronie ścianki. A przecież zamknięta przestrzeń skosu zostaje nie ogrzewana i ścianka kolankowa musi być traktowana jako przegroda zewnętrzna ze wszystkimi należnymi jej warstwami.

Prawidłowy układ warstw w ściance kolankowej powinien wyglądać tak: (od wewnątrz):

• płyta gipsowo-kartonowa;
• opóźniacz pary;
• izolacja cieplna w ilości gwarantującej współczynnik K poniżej 0,3;
• wiatroizolacja.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na fragment stropu parteru w zabudowanej części poddasza. Ten fragment stropu - od zewnętrznej ściany budynku do ścianki kolankowej stanowi przegrodę zewnętrzną. W związku z powyższym winien być zabezpieczony od dołu (cieplejszej strony przegrody) opóźniaczem pary a od góry wiatroizolacją chroniącą izolację cieplną przez migracją zimnego powietrza i wilgocią z powietrza (rys. 4).

Układ warstw powyższego fragmentu stropu winien przedstawiać się następująco (od dołu):

• wiatroizolacja;
• izolacja termiczna w ilości zapewniającej współczynnik k poniżej 0,3;
• opóźniacz pary wodnej;
• płyta gipsowo-kartonowa.